Het is goed zo

Lieve allemaal!

Het begint nu toch echt op te schieten. Stage is inmiddels afgesloten en ik moet toegeven het afscheid is me zwaarder gevallen dan ik vooraf had gedacht. Tot aan het afscheid liep ik met het idee rond dat ik niet veel bereikt had en op wat documenten en oefeningen na niet veel achter zou laten. Tijdens het afscheid bij de kinderen hebben hun reacties heel veel indruk op mij achtergelaten. Als afscheid had ik cake gebakken en hadden we ballonnen gekocht. Aan het einde van het afscheid kon ik aan de kinderen merken dat ze ondanks hun beperkingen dondersgoed doorhadden dat er iets aan de hand was. Ze waren veel aanhankelijker en stiller. Ze bleven maar knuffelen. De leraressen kwamen we 's middags nog tegen bij de eindpresentaties en zij vertelden dat toen wij net vertrokken waren, sommige kinderen heel hard zijn gaan huilen of juist heel stil werden. Dit had ik niet verwacht, maar heeft op mij echt diepe indruk gemaakt. Het heeft mij ook doen beseffen dat ik maar half realiseer hoeveel mijn aanwezigheid en werk hier betekend heeft voor de mensen. Mijn verwachtingen vooraf dat ik veel zou betekenen in de zin van dingen veranderen is verre van uitgekomen, maar mijn verwachtingen van de indruk die ik achterlaat zijn meer dan overtroffen!

Even iets anders: twee weken geleden ben ik ook nog naar Namibië geweest. Een heel mooi land wat bij mij het echte Afrika-gevoel opriep: uitgestrekte, dorre gebieden, zandwegen en wilde dieren! Dat was wel een beetje wat ik verwachtte van Afrika. De natuur daar was erg indrukwekkend, zoals de Fish River Canyon. Hoe kan moedernatuur zoiets moois maken?

Maar alle indrukwekkende dingen die ik hier heb gezien en beleeft, vallen in het niet bij de indruk die het afscheid op mij heeft gemaakt. Ik zal deze mensen nooit vergeten! Zij hebben ervoor gezorgd dat ik terug kan kijken op een mooie stagetijd en deze ervaring kan niemand mij meer afnemen!

Nog 23 dagen en dan ben ik alweer in Nederland. Ik kijk er naar uit om weerin het vertouwde Nederland te zijn en iedereen weer te zien die me dierbaar is. Toch heb ik geen moment spijt gehad dat ik dit avontuur aan ben gegaan, maar ik heb na de afsluiting van mijn stagetijd hier het gevoel dat het goed is zo!

Vandaag mijn tas inpakken voor de vakantie van bijna 3 weken door Zuid-Afrika. Morgen vertrek ik met Agnes naar Johannesburg waar de de volgende dag Soweto gaan bezoeken. Zaterdag begint de echte groepsreis van 17 dagen. Wanneer we terugkomen hebben we nog één dag in Grabouw om afscheid te nemen en in te pakken.

Na de vakantie heb ik alles wel gezien en gedaan wat ik wilde en ik denk dat ik er dan echt aan toe ben om weer naar Nederland te komen. Ook al weet ik nu al dat ik veel dingen ga missen hier! Dat besef zal pas echt tot me doordringen in Nederland.

Tot over ruim 3 weken!!

xx Lusan

Het einde nadert

Lieve allemaal!

Schandalig! En dan heb ik het natuurlijk over mezelf. Mijn laatste verhaal is van 20 april dus heb heel wat in te halen. Om dan maar meteen te beginnen waar we gebleven waren.

Het oranjebal hadden we sneller gezien dan we vooraf verwacht hadden en wat doen studenten als het gratis bier op is... in de auto stappen op naar Kaapstad naar het uitgaansleven. Daar had ik als enige niet echt veel zin in, maar goed om de rest een leuke avond te geven. Onderweg naar Kaapstad ben ik nog aangehouden door de politie met een hele originele openingszin: Why are you drinking and driving? Niet echt tactisch om als agent zijnde meteen met een verwijt te komen. Naar meerdere malen herhaald te hebben dat ik niet gedronken had, geloofde hij mij nog niet. Hij zei dat hij immers alcohol rook. Ja wat verwacht je met 4 aangeschoten studenten in de auto (en één 100% NUCHTERE BOB)??? Toen ik uiteindelijk vertelde dat ik alleen maar 2 cola op had, mochten we weer gaan met weer een ervaring en verhaal rijker. De avond/nacht zelf stelde niet veel voor. Het kwam erop neer dat de 3 BOB's apart in een rustig café gingen zitten, terwijl de rest los ging in een drukke bar. Gelukkig heeft iedereen zich vermaakt.

Verder heb ik het laatste weekend van april een heel leuk weekend met 3 andere meiden in Oudtshoorn gehad. We zijn zaterdagochten vroeg vertrokken vanuit Grabouw, zodat we vroeg in de middag zouden aankomen in Oudtshoorn. 's Middags hebben we met de auto een stuk door de omgeving gereden om de 2 passenroute te doen. Deze route gaat door twee bergpassen. We hebben alleen de eerste gedaan, want de tweede was onverhard en met een chico als auto leek het ons geen goed idee om die ook te doen. De volgende dag bleek wel dat we er goed aan gedaan hadden om die niet te doen met de auto. Die dag hebben we namelijk de Swartbergpass vanaf de top naar beneden gefietst. Was een hele mooie route en toen we beneden kwamen, hadden we nog een stuk naar Oudtshoorn te fietsen met onderweg een stop bij de Cango Cave Grotten en bij Buffelsdrift. Bij die laatste heb ik olifanten gevoerd en erop gezeten. Erg mooi om die dieren van dichtbij te zien. 's Avonds zijn we weer teruggereden naar Grabouw.

Ik had mezelf voorgenomen om het weekend erna goed te besteden voor mijn opdrachten (die overigens als goed opschieten), omdat ik het huis toch voor me alleen had. De rest ging een wijntoer doen met de fiets en aangezien er toch al niet genoeg fietsen waren, bleef ik lekker thuis. Heb ik goed en wel mijn laptop opgestart, word ik gebeld door Angelique of ik één van de fietsen op wilde komen halen die onderweg kapot gegaan wasen naar de volgende wijnboerderij wilde brengen zodat de monteur kon komen. Om een lang verhaal kort te maken: monteur kwam niet en voor het eerst in mijn leven mocht ik de bezemwagen zijn. Ondanks dat ik niets met wijn heb, was het wel een erg leuke dag en heb ik me zeker niet verveeld! Om die dag goed af te sluiten hadden we nog een gezellige braai bij ons thuis.

Afgelopen weekend ben ik naar De Hoop Nature Reserve geweest. Dat is een natuurpark met o.a. zebra's en duinen. Allebei heb ik gezien: de één van veraf en de ander van heel dichtbij. Zo dichtbij dat ik een gedeelte heb meegenomen in mijn schoenen. Ik heb het natuurlijk over de duinen :-P. Ik heb nog nooit zo'n grote en zo veel duinen gezien. Voor mij weer een bevestiging dan Zuid-Afrika qua natuur wel zo'n beetje alles heeft! De volgende dag hebben alle meiden in Grabouw een High Tea georganiseerd met een hele tafel vol eten en natuurlijk thee!

Dat waren de weekenden, maar natuurlijk heb ik ook nog stage. Nog wel, want over 2 weken is het toch echt afgelopen. Dan zit stage er officieël op. Onverwachts heb ik nog een paar patiëntjes erbij gekregen op Agapé 4 (de school voor lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen), omdat de jongen die eerst met deze kinderen oefeningen deed ontslagen is. Dus hebben Agnes en ik meer kinderen voor individuele therapie erbij en ook groepstherapie. Wat alle twee overigens erg leuk is. En nog meer goed nieuws: 2 van de juffen op Agapé gaan onze oefeningen/therapie voortzetten. We zijn nu bezig om ze de oefeningen uit te leggen. De resterende twee weken mogen ze het alleen doen met ons toekijkend vanaf de zijlijn. Beide leraressen vinden het erg leuk om met de oefeningen bezig te zijn, wat het voor mij ook erg leuk maakt om het ze uit te leggen.

Bij de ouderen heb ik één van de oude dames weer aan het lopen gekregen. Het zijn maar kleine stukjes en onder begeleiding, maar ze heeft wel laten zien dat ze het kan. Jammer dat het er nu al bijna op zit en ik niet meer zoveel tijd heb om met haar te oefenen. Hopen dat de verpleegkundigen de tijd hebben om haar lopend te begeleiden.

Eén heel verhaal weer, maar het was ook al even geleden dat ik geschreven heb. Het zal niet lang meer duren voordat ik deze verhalen in geuren en kleuren aan jullie kan vertellen. Dat is toch wel een stuk gemakkelijker. Bereid jullie maar vast voor!!!

Voor de jongeren onder ons die midden in de examens zitten: heel veel succes!!!

Groetjes Lusan

Back to work

Na ruim 2 weken niets van me gehoord te laten hebben, toch weer een teken van leven aan de andere kant van de evenaar. Wat overigens wel te merken is: bij jullie zal het nu steeds warmer gaan worden, nou hier wordt het dus steeds kouder (en bewolkter). Beetje te vergelijken met een goede zomer in Nederland. Maar goed genoeg gepraat over het weer. De tweede week van de vakantie, want daar was ik gebleven.

Over die week kan ik heel kort zijn: strand, strand en... strand. Tja ik wil voorkomen dat ik straks in Nederland met een Hollands kleurtje aankom. Niet dat het nou zo'n geweldig zonweer was. Die dinsdag waaide het zelfs zo hard dat het koud was. Bovendien waren wij de enige op heel het strand die daar in onze bikini's lagen. Of ik er nu echt bruiner op ben geworden weet ik niet, maar anders was het gewoon lekker gezellig op het strand. De laatste twee dagen van de vakantie was het net zoals bij jullie Pasen. Ook dit hebben wij gevierd en wel met een heuse Paasbrunch met alle Grabouwers die niet op vakantie waren. Natuurlijk was Paddy met zijn familie ook uitgenodigd. En bij Pasen horen natuurlijk... Paaseieren. We hadden 18 eieren verstopt die de kinderen van Paddy hebben gezocht. Hiervoor werd letterlijk ons huis binnenste buiten gekeerd, maar op het handdoekenrekje in de badkamer en de schuifdeur van mijn kamer na staat het huis nog overeind. We hadden gebakken en gekookte eieren, zelfgebakken brood, scones, fruitsalade en natuurlijk vanalles voor op het brood. Was erg gezellig en een groot succes. Tweede Paasdag stond trouwens wat minder in het teken van Pasen. Toen was er hier in ons huis een Twillight-marathon. Dit kwam goed uit, omdat het weer niet echt uitnodigde om buiten iets te gaan doen. Dus dan maar gezellig met alle meiden in Grabouw in pyjama voor de buis. Dit was tevens ook de laatste vakantiedag. De volgende dag was het weer back to work.

Die dinsdagmiddag begonnen we bij de oudjes. Toen we onze oefenkamer open deden, was wel duidelijk dat onze afwezigheid niet onopgemerkt was gebleven: matrassen, kussens, dekens, rollator allemaal weg. Dus na wat spullen gevraagd te hebben, konden we toch aan de slag. Het was erg leuk om weer te beginnen. Leuker dan in Nederland om na de vakantie weer aan de slag te gaan. De week was ook weer snel voorbij: 4 dagen i.p.v. 5 dat scheelt toch weer. Die vrijdag ben ik na stage naar Waterfront gereden (winkelcentrum aan de rand van Kaapstad) om me in te schrijven voor een hardloopwedstrijd alleen voor vrouwen. De zaterdag ben ik alleen thuis gebleven. De anderen gingen stappen in Kaapstad, maar omdat ik de volgende dag om kwart voor 6 op moest staan voor de wedstrijd ben ik lekker thuis gebleven. Ook maar goed ook dat ik niet meegegaan ben dan had ik namelijk de nacht door kunnen trekken. Toen ik om 6 uur de auto instapte, was er verder nog niemand thuis. Bleek later dat ze tot half 6 gestapt hadden en pas rond half 7 thuis waren. Om 8 uur begon de hardloopwedstrijd. Bij de start zag ik een hele diversiteit aan mensen: kleine kinderen, oude vrouwen, wandelwagens en zelfs... mannen (soms verkleed in vrouwenkleding). Verbaasde me bij veel mensen erover dat ze 10km gingen hardlopen. Na de start werd me wel duidelijk waarom ook kleine kinderen en ouderen meededen: velen beschouwden het niet als een hardloopwedstrijd, maar een wandelevenement. Net na de startstreep had ik nog hoop dat het wandelen over zou gaan tot op z'n minst joggen. Maar na 1km vervloog die hoop. Gelukkig dat er wel steeds meer ruimte kwam en na ongeveer 4 km kon ik toch nog redelijk mijn eigen tempo rennen. Voor de tijd heb ik het niet hoeven te doen, maar was wel erg leuk om eens in een ander land een wedstrijd te rennen. Uiteindelijk kwam ik binnen met een voor mij schandalige brutotijd van 1 uur en ruim 5 minuten. Maar evengoed toch leuk om meegedaan te hebben. Na de hardloopwedstrijd ben ik naar het centrum van Kaapstad gereden om daar met Angelique en Marijn te lunchen (voor hen ontbijten). Zij hadden de nacht doorgebracht in een hostel. De moeder en broer van Marijn kwamen hier ook naar toe om ze de rest van kennis te laten maken met het mooie land.

Vandaag zit ook de tweede stageweek na de vakantie er alweer op. Deze week heb ik ook een nieuwe patiënt erbij gekregen: een vrouw die afgelopen dinsdag een beroerte heeft gehad. Gelukkig dat ze die heeft gehad in de periode dat wij hier zijn. Niet dat het leuk is om een beroerte te krijgen (natuurlijk niet), maar wel dat wij haar kunnen helpen bij de revalidatie. De andere patiënten hebben al jaren geleden een beroerte gehad en nooit enige vorm van fysiotherapie of wat dan ook gekregen. Dus ik hoop dat ik met haar nog genoeg tijd heb om te zorgen dat ze er zo min mogelijk aan over houdt.

Dit weekend heeft trouwens wel een Nederlands tintje. Morgen is er door de Nederlandse club in Kaapstad een Oranjebal georganiseerd. Dit is alvast ter ere van Koninginnedag. Hiervoor hebben wij kaartjes gekocht, dus morgen feesten in het oranje tussen alleen maar Nederlanders met natuurlijk Nederlandse muziek!

Vanaf gisteren is het aftellen trouwens begonnen: ben over de helft. Vandaag over precies te zijn 77 dagen ben ik weer in Nederland. Tot het volgende verhaal maar weer!

Veel liefs Lusan

Ter land, ter zee en... in de diepte!

Hoi allemaal!

Zoals jullie genoten hebben van het mooie lenteweer in Nederland van de afgelopen week, heb ik genoten van de vakantie met iets minder mooi weer. Bij het schrijven van mijn vorige verhaal, was het nog maar de vraag of de geplande reis door zou gaan. Uiteindelijk is het een super midweekje geworden met wat aanpassingen in het plan. Ik heb heel wat meegemaakt die dagen dus dit zal een lang verhaal worden, maar zeker de moeite waard!

Om maar bij het begin te beginnen: maandag zijn we in de ochtend naar de autoverhuurder gereden om te kijken wat er mogelijk was met de auto. Aangezien ik en Agnes beiden geen creditkaart hebben, was het huren van een andere auto al uitgesloten. De andere optie was een keuring/check van onze huidige auto en als er geen bijzonderheden waren, mochten we met deze auto binnen een actieradius van 500km rijden. Na 1,5 uur gewacht te hebben, was onze auto gecheckt en gerepareerd (knipperlicht, remschijven, deurknopje) en mochten we onze route rijden tot Plettenberg bay. Bij voorbaat wisten wij al dat wij ons daar niet aan zouden houden (tenzij onze auto van te voren kuren zou vertonen), maar daar later meer over...

Vanuit de autoverhuurder in Bellville zijn we langs de kust richting het oosten gereden. Hier hebben we onze eerste stop in Betty's Bay gemaakt. Hier ligt een klein beschermd natuurpark waar Pinguïns leven. Echt een park is het niet, want de Pinguïns leven gewoon in het wild zonder hekken of iets. Alleen voor mensen is het afgesloten en die kunnen alleen op de houten wandelbruggen lopen, zodat de dieren ongestoord kunnen leven. Hele mooie dieren, maar de geur die ze hebben iets minder. Vanuit daar zijn we doorgereden naar Cape Agulhas. Dit is het meest zuidelijkste puntje van Afrika en tevens ook het punt waar de Indische en Atlantische oceaan bij elkaar komen. Maar voordat we daar tegen de avond aankwamen, hebben we nog een hele rit over verharde en onverharde wegen gemaakt. Vooraf wisten we niet dat onze route ook over een onverharde weg ging, aangezien we met onze chico (onze auto) niet over onverharde wegen mogen of maar met 30 km/h om steenslagschade te voorkomen. Uiteindelijk hebben we zeker 2 uur over deze onverharde weg gedaan. Het was wel een leuk gezicht onze chico met 30 km/h terwijl we geregeld een jeep voorbij zagen zoeven met wel 60km/h. Maar goed het was het zeker waard! Na Cape Agulhas zijn we doorgereden naar Swellendam waar we de nacht doorgebracht hebben bij een soort Bed zonder Breakfast. Zag er lekker ouderwets ingericht uit, maar prima geslapen.

De dinsdag zijn we doorgereden naar Mosselbaai (ons eerste punt op de route). Hier zijn we gaan sandboarden op de duinen. Eerst kregen we een korte uitleg over de verschillende boarden (soort snowboard en een belly board). Eerst gingen we zittend op de belly boarden (soort snowboard maar dan de helft ervan zonder bindingen waar je voeten in moeten) van een zandheuvel af. Toen iedereen geweest was, werd er geraced. Dus mijn board flink gewaxt om sneller te gaan en met resultaat: ik was als eerste beneden! Daarna mochten we op de snowboards. Het heeft inderdaad veel weg van snowboarden, behalve dat er vaak geen bochten gemaakt worden, omdat dit moeilijker is. Als laatste en meteen ook het leukste: de lange afdaling op de bellyboards op de buik. Lekker hard naar beneden suizen! Was zeker een leuke ervaring, maar geef mij toch maar liever de wintersport. Die miste ik op dat moment wel!Die nacht hebben we overnacht in Wilderness waar we de volgende dag een kano/wandeltocht door het nationale park gingen maken.

Toen we die woensdag bij het park aankwamen, stonden daar heel toevallig één van de andere studenten met haar vriend. Dus hebben we de tocht met z'n vieren gedaan. Eerst 40min. kanoën en proberen vogels te spotten (op een groepje watervogels na niet veel gezien) en daarna een klein uurtje lopen naar de watervallen. Ik ben gewend dat de watervallen het hoogtepunt moeten zijn. Nou in dit geval was de route er naartoe veel mooier dan de watervallen. Het gebied had iets weg van een tropisch regenwoud. Er hingen zelfs lianen! De watervallen waren minder mooi dan de rest van het gebied. Dit kwam omdat deze op ons kunstmatig overkwamen (of het echt zo is weet ik niet). De terugweg verliep hetzelfde als de heenweg op een klein kanowedstrijdje na. En natuurlijk met als winnaars Agnes en Lusan! Na het park hebben we onze tocht voortgezet richting het oosten, Knysna. In deze stad hebben we wat gedronken en rondgelopen. In het stadscentrum stonden ouderwetse machines aangedreven door water. Een erg grappig gezicht. Verder was er niet zoveel te beleven dus zijn we naar ongeveer 2 uurtjes verder gereden richting punt 5 van onze tour: Plettenberg Bay. Dit is denk ik toch wel het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien hier. Ons hostel daar was ook mooi en net als in het vorige hostel hadden we de hele kamer voor ons alleen! Heerlijk wat een luxe. Die avond hebben we ook meteen de dolfijnentour voor de volgende dag geboekt.

De dolfijnentour is echt een aanrader. Vooraf was ik me al een beetje zorgen aan het maken of we wel dolfijnen te zien kregen, omdat er bij de boeking nadrukkelijk bij werdgezegd dat het geen garantie is dat we daadwerkelijk dolfijnen te zien kregen. Tijdens de tour op een soort grote speedboat gaan de bemanningsleden op zoek naar dolfijnengroepen en is het altijd maar afwachten of ze die gevonden krijgen. Meestal wel trouwens. De tour was een groot succes. Al vrij snel was de boot omgeven door dolfijnen die soms de gekste sprongen maakten. Het geeft toch echt wel een kick om zo dicht bij die dieren te kunnen komen die geheel vrijwillig bij de boot blijven. Alsof dat al niet mooi genoeg was, verscheen er in de verte plots een walvis. Dit is op dit moment heel ongebruikelijk, omdat het helemaal niet het seizoen is voor deze dieren. Dit begin pas in Juni/Juli. Dus die hebben we ook nog mooi gezien naast de dolfijnen, pinguïns, meeuwen en zeehonden. Ik denk dat ik deze tour nog wel de mooiste ervaring vind tijdens deze week. Het spectaculairste gedeelte was nog wel de manier waarop de boot uit het water komt. Werd deze nog zorgvuldig en met goed vereiste timing ter water gelaten (met tractor vanuit de oplader afgeschoten in het water. De terugkeer was doodsimpel: hard op het strand afvaren en gewoon met de boot op het strand tot stilstand komen. Lekker makkelijk toch?! We hadden de middag eigenlijk nog vrij, omdat we besloten hadden een extra nachtje in Plettenberg door te brengen. We waren aan het twijfelen of we naar het strand gingen, of een horse safari gingen doen. Omdat het weer twijfelachtig was, hebben we het laatste gedaan. Die middag hebben we dus 2 uur op de paardenrug doorgebracht tussen de neushoorns, giraffen, zebra's, gnoe's, nijlpaarden, antilopes, etc. Het was wel weer heel leuk om sinds lange tijd weer op een paard te zitten. Enige nadeel was dat het dier niet vooruit te branden was. De ranger vertelde ook al dat het het meest luie paard van de stal is. Daar kan ik hem geen ongelijk in geven. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het is toch leuker om op een paard de dieren te zien dan in een auto. Zo ben je toch dichter bij de natuur en kun je ook dichter bij de dieren komen. Die ruiken namelijk ons niet, maar de paarden en dat schrikt ze niet af. 's Avonds hebben we in hetzelfde restaurant gegeten als de vorige dag en wat eet je als je bij de oceaan bent? Juist, vis!

Dan zijn we inmiddels al bij de laatste dag aangekomen en meteen ook de meest spectaculaire en letterlijke dieptepunt. Want waar staat Zuid-Afrika om bekend als het gaat om adrenaline? BUNGEE JUMPEN. En net zoals bij het abseilen dan maar meteen de hoogste bungee jump ter wereld vanaf een brug. Toen we ons ingeschreven hadden, kregen we meteen een harnas aan en liepen we richting de brug met 3 mannen. Bij de brug aangekomen werd na een korte uitleg wat opzwiepende muziek aangezet om alvast in de stemming te komen. Tijd om na te denken heb je niet, wanneer je daar staat vastgeketend en al. Dan is het gewoon 1, 2, 3 en voordat je er erg in hebt hang je al op de kop beneden. Van het zwaaien en de rebounds heb ik niets meegekregen. Had gedacht dat het met flinke krachten zou gaan, maar hier was niets van de voelen.

Het bungee jumpen was tevens ook een soort afsluiting van onze vakantie. Vanuit daar zijn we begonnen aan onze weg terug naar Grabouw van meer dan 500km. Tussendoor hebben we nog een stop gemaakt in Oudtshoorn. Deze stad wat meer in het binnenland gelegen staat bekend om de struisvogels. Hier hebben we een struisvogelboederij bezocht en een rondleiding gehad. Best wat interessante weetjes te weten gekomen over deze dieren en zelf ook nog op een struisvogel gezeten en op struisvogeleieren gestaan. Deze zijn zo sterk dat een volwassen man makkelijk met heel zijn gewicht op één ei kan staan. Zal ook wel moeten aangezien een volwassen struisvogel zo'n 120kg weegt en deze tijdens het broeden met dit gewicht op de eieren zit. De terugreis ging sneller dan gedacht en rond half 11 's avonds waren we weer terug in Grabouw. Home sweet home. Naja het voelde niet echt als thuiskomen. Thuiskomen is toch echt in Nederland. Dit begint ook al aardig op te schieten. Nog 96 dagen en ik ben weer in Nederland! Dan kan ik mijn avonturen met geuren en kleuren vertellen inclusief al mijn foto's wat er nu toch ook al meer en meer worden!

Als ik terugkijk op deze roadtrip, is het weer een bevestiging dat Zuid-Afrika veel te bieden heeft wat betrefd natuur. Achter iedere berg was het weer een verrassing wat voor mooi landschap er achter vandaan zou komen. Daarnaast heeft het ook wel veel om niet precies te plannen wanneer je waar bent en waar overnacht, maar het per dag te bekijken. Ook al snap ik goed dat wij dat thuis nooit gedaan hebben met drie van zo'n schatjes op de achterbank! Die hebben wij gelukkig nog niet, dus wie weet komt er nog wel een vervolg op deze roadtrip...

xx Lusan

Vakantie... plannen of werkelijkheid?

Lieve allemaal,

Zoals beloofd in mijn goede voornemen een nieuw verhaal. Ik zal jullie snel bijpraten over deze week om daarna mijn vakantieplannen te vertellen.

Afgelopen maandag was er dus een staking. Achteraf bleek dat deze nog heftiger was dan de vorige (5 doden waarvan een meisje van 13 jaar, 2 klaslokalen vernield en 1 klaslokaal in brand gestoken). Een paar studenten zijn de rellen gaan opzoeken. Heb hun foto's gezien en die zagen er heftig uit. Complete politievrachtwagens (veel groter dan onze ME voertuigen). Nu zijn er nog in sommige straten zwarte plekken te zien van autobanden die daar in brand zijn gestoken. Blijkbaar dat dit zich toch dicht bij ons heeft afgespeeld!

Dinsdag was gelukkig weer een normale dag. Ouderwets stage bij de oudjes. Eén van de oudere dames heeft het al af laten weten. Ze heeft geen zin meer om te oefenen. Gelukkig zijn er ook een paar hele gemotiveerde senioren. Die kijken echt uit naar onze komst en willen ook oefenen.

Woensdag was een public holiday, oftewel vrije dag voor ons! Wat voor vrije dag het was weet ik niet, maar vrije dag staat hier meestal gelijk aan stranddag! Ook deze dag. Lekker op het strand gelegen, maar helaas niet gezwommen. Zag op het strand al verschillende aangespoelde kwallen liggen en dan is mijn zin al bijna over. Bovendien was het water ook aan de frisse kant. Dus dan maar Yahtzeeën! Deze dag is trouwens ook de vriend van Angelique (één van mijn huisgenootjes) in Afrika aangekomen.

Donderdag en vrijdag stond gewoon in het teken van stage. Op vrijdagavond heb ik voor het eerst een Zuid-Afrikaanse verjaardag bij mogen wonen. De vrouw van Paddy (de gebieds-coördinator van Grabouw) en zijn zoontje waren jarig. De verjaardag was niet heel veel anders dan in Nederland: kletsen bij de vuurkorf, dansen en zelfgemaakte hapjes (vis, worstjes, sla, tomaten, bladerdeeghapjes, taart). Was wel heel gezellig en ook deze avond werd ik weer door de kinderen op sleeptouw genomen om spelletjes te spelen. Oh ja voordat ik het vergeet: deze dag betekend ook het begin van 2 weken vakantie!! Jaja loop ik stage in Afrika en heb ik ook nog vakantie! Wat ben ik toch een mazzelaar! Maar goed nu de vakantieplannen:

Waarschijnlijk beginnen Agnes en ik morgen vanuit Grabouw aan onze tocht richting Port Elizabeth. We willen de Tuinroute gaan doen met enkele tussenstops. We hebben geen dagplanning, maar gaan gewoon rijden richting de punten die we willen zien en kijken hoever we komen per dag. Ons eerste punt is Cape Agulhas (het zuidelijkste puntje van Afrika). Vanuit hier gaan we verder naar het oosten richting Mossel Bay. In Mossel Bay willen we gaan sandboarden (snowboarden alleen dan op zand) om vervolgens onze route te vervolgen naar Wilderness. Hier ligt een nationaal park waar o.a. IJsvogels te zien zijn! En laat ik die nu net graag willen zien! Als we die gespot hebben, gaat de reis verder naar Plettenberg Bay. In dit deel van de oceaan zijn veel zeedieren te zien waaronder dolfijnen. Die willen we per boottocht zien. Na Plettenberg Bay wordt de reis voortgezet naar Tsitsikamma National Park. In dit park zijn weinig dieren te zien, maar de natuur moet heel gevarieërd en mooi zijn (maar de natuur is hier eigenlijk overal mooi). Wanneer we tot rust zijn gekomen in de natuur, komt de adrenalineshot van de reis: Bungee jumpen van de hoogste ter wereld. Tja als je het doet, dan ook maar meteen goed. Mochten ik dit overleven, dan gaat de reis nog een stukje verder voorbij Port Elizabeth naar het Addo Elephant National Park. In dit park zijn naast olifanten nog veel meer wilde dieren te zien waaronder de Big 5 (olifant, neushoorn, leeuw, buffel en luipaard). De terugweg is nog helemaal open.

Een heel mooi vooruitzicht, maar... zoals ik al zei WAARSCHIJNLIJK. Morgenvroeg moeten we eerst naar Bellville om bij de autoverhuurder te kijken of we een andere auto kunnen krijgen (zonder creditcard want die hebben we niet) of dat we met onze huidige auto mogen gaan. In principe hebben we een creditcard nodig om een auto te huren, maar we willen kijken of we wat kunnen regelen. Nu maar hopen dat ons mooie plan door kan gaan en dat ik jullie volgende week een heel mooi verhaal kan geven met mooie foto's.

Wordt vervolgd dus...

xx Lusan

Klimmen, dalen en staken

Hey allemaal!

Hoe gaat het daar met jullie in Nederland? Hier gaat het allemaal z'n gangetje.Iedere maandag, woensdag en donderdag ben ik in de ochtend te vinden op Agapé 4 bij de kindjes. Dinsdagmiddag en vrijdagochtend staan in het teken van de lieve oudjes in Huis Silwerjare.

Zo zou een standaard week eruit zien. Maar Afrika zou Afrika niet zijn als de week er toch iets anders uitziet. Het begon op de maandag na Stellenbosch (zie vorige verhaal). Er was een staking in Grabouw, omdat er klaslokalen te kort zijn, geen hoge school is in Grabouw en de kwaliteit van het onderwijs te laag is. Op zich niets vreemds: daarvoor zouden we in Nederland ook de straat opgaan. Helaas dat er ook mensen zijn die de staking aangrijpen om te gaan rellen. Dit maakte het voor ons niet veilig om de straat op te gaan naar stage. Dus dit was een ongeplande dag vrij. Van de staking zelf heb ik niets meegekregen op de verhalen na. Achteraf bleek dat het er nog best heftig aan toe is gegaan: twee klaslokalen afgebrand (waar toch al een tekort aan was), autobanden in brand gestoken, mensen bekogeld met stenen en geslagen met stokken, wegen afgesloten en zelfs één man gestenigd! Dat dagje extra vrij kwamt trouwens best goed uit aangezien ik nog wel kon bijkomen van het drukke weekend. Voor de bevolking is het echter een heel ander verhaal. Zij moeten ondanks de staking toch gewoon naar het werk en met gevaar voor eigen leven de stakende menigte trotseren.

De rest van de week verliep nog redelijk volgens plan op een paar kleine dingetjes op stage die roet in onze planning gooiden: kerkdienst, oefenen voor atletiekwedstrijd, cursus voor de leraren etc. De weekenden zijn nog steeds volgepland. Het weekend dat begon met 9 maart was er 's avonds snoekbraai bij Paddy. Lekker vis gegeten daar en met de kinderen gespeeld. Die kinderen hebben daar energie voor 10 en zijn heel creatief in het bedenken van spelletjes varieërend van het gooien van bierdopjes tot gebruikt worden als levend vangnet. Maar heb me weer prima vermaakt. De volgende dag stond er een wandeling met 6 andere meiden gepland door een mooi natuurgebied in Greyton aldus het lokale informatiebureau. De wandeling gingover een afgebrande berghelling met wat survivalelementen (brug die afgebrand was waar alleen nog twee zwarte balken over waren met spijkers). Ondanks dat het gebied niet zo afwisselend was, hebben we er wel om kunnen lachen. 's Avonds was in mijn huisje Disneyavond. Nooit gedacht dat ik in Afrika The Loin King zou gaan kijken! Verder dacht ik op tijd naar bed te gaan, omdat de volgende dag surfen op de planning stond. Lag ik heerlijk te slapen, wordt ik rond 4 uur/half 5 wakker door gepraat en gebonk op deuren. Mijn huisgenootjes waren net terug van een stapavond en kregen één van de slaapkamerdeuren niet open. Uiteindelijk ook maar een poging gedaan om de deur open te krijgen waarbij de sleuten afbrak. Gelukkig dat we in ons huis 2 matrassen overhebben en wat dekens, dus dan maar wat improviseren. Het is trouwens wel weer goedgekomen met de deur dankzij onze huisbaas die op zondagochtend de deur kwam open breken. Dus we konden gewoon gaan surfen in Muizenberg. Helaas dat de golven minder hoog waren dan de vorige keer waardoor er wat tekenfilmfragmenten werden nageboots: hard peddelen voor de golf, gaan staan en vervolgens tot stilstand komen en zinken. Niet iedereen ging overigens surfen. Het merendeel koos ervoor om op het strand te gaan liggen. Voordat we gingen surfen zijn we nog over een markt gelopen. Was wel leuk om gezien te hebben, maar heb niets gekocht. 's Avonds hebben we nog wat gegeten in Kaapstad.

Het weekend erna was wat dat betrefd rustiger. Zaterdagochtend waren Agnes en ik uitgenodigd om te komen kijken en helpen bij de atletiekwedstrijd waaraan de kinderen van Agapé 4 meededen. Was leuk om te zien dat de kinderen ondanks hun beperkingen (lichamelijk en/of geestelijk gehandicapt) er veel plezier in hadden en ieder op zijn/haar eigen manier de eindstreep haalde! We mochten helpen om de kinderen die in een rolstoel zaten, naar de eindstreep te duwen over het gras. 's Middags zijn we naar het voetbal/netbal toernooi gegaan waar de rest van de groep al sinds de ochtend was om daar te helpen. Het toernooi was inmiddels al afgelopen, maar er stond een voetbalwedstrijd op de planning: NEDERLAND - DUITSLAND. Hier is namelijk ook een hele groep Duitsers. Wij wilden de trauma's vanuit de EK's en WK's een beetje goedmaken, maar helaas lieten de Duitsers het op twee na allemaal afweten. Het werd uiteindelijk Nederland (met een Engelsman en Zuid-Afrikaan) tegen Duitsland (twee Duitsers en de rest allemaal Zuid-Afrikaans). Uitslag: 4-1 voor Nederland! 's Avonds zijn we naar Kaapstad gegaan om onze overwinning te vieren (nee grapje stond toch al op de planning!). Hier zijn we gaan stappen waarbij ik met de eerste lichting om 2 uur richting hostel vertrok, omdat de volgende dag de beklimming van de Tafelberg op het programma stond. De volgende ochtend ben ik met een aantal meiden Kaapstad ingegaan, omdat de rest nog lag te slapen. Daar was een marktje met verschillende Zuid-Afrikaanse souvernirs. Hier heb ik een tasje gekocht die ik toch nog nodig had, omdat ik geen zin heb om alleen voor mijn portemonnee mijn rugzak mee te nemen. Als echte Hollander kwam ik op het idee om te proberen iets af te dingen van de prijs. Het tasje was namelijk 100 rand (ongeveer 10 euro) en uiteindelijk voor 70 rand gekocht. Gaat nergens over, maar voor het Hollandse gevoel: Voor het eerst in mijn leven afgedingd! Inmiddels was iedereen al redelijk ontwaakt en is een gedeelte gaan lunchen in de stad en zijn Agnes en ik boodschappen gaan doen voor degenen die bij het hostel gingen ontbijten. Na het onbijt zijn we met een gedeelte van de groep richting Tafelberg gegaan. We waren alleen iets later dan gepland begonnen aan onze beklimming. We wilden namelijk uiterlijk om 1 uur beginnen, om dat we om 3 uur een afspraak hadden op de berg om te gaan abseilen. Uiteindelijk hebben ik over de 2 uur durende route, 1 uur en 17 minuten gedaan. Was wel een heel geklim met niet echt paden, maar rotsen! De groep viel ook al snel uit elkaar. Onderweg kwam ik nog een Thaise jongen tegen die ik op sleeptouw heb genomen. Bij de top aangekomen waren we precies om 3 uur bij het abseilen. Na een korte instructie zijn Myrthe en ik als eerste gegaan. Nog nooit geabseild en ook niet echt een idee wat het precies was, maar dan ook maar meteen de hoogst gelegen abseilroute van de wereld! Het begin was onwennig, maar toen ik net aan het gevoel gewend was, stopte de rotswand in een keer. Myrthe en ik hingen daar met het idee: en nu?? Dit was niet gezegd in de uitleg! Dan hang je daar met z'n tweeën aan ieder zijn eigen touw met een super uitzicht! Eenmaal op de grond is het wel erg wennen dat je weer op je benen kunt staan. Het abseilen voelde voor mij namelijk.erg onnatuurlijk om verticaal, achterwaarts een berg af te lopen. Toen alle 6 de lefgozers veilig geland waren, zijn we met een gids naar boven gelopen, naar het begin. Ik had mezelf voorgenomen om de Tafelberg niet alleen op te klimmen, maar ook af te dalen. Het merendeel nam toch maar liever de gondel/lift, maar gelukkig dat er nog 3 anderen waren die ook naar beneden wilden lopen. Met z'n vieren vormden wij de diehards! Had verwacht dat de terugweg zwaarder zou zijn, maar dat vond ik niet. Na wat val- en glijpartijen zijn we alle 4 veilig naar beneden gekomen.

Inmiddels is het alweer maandag en is er net zoals twee weken geleden weer een staking. Dus zitten we weer thuis. Nu heb ik wel tijd om mijn blog bij te werken onder het geluid van sirenes van buiten. Nu zijn jullie ook weer bijgepraat wat betreft Zuid-Afrika. Maar ben ook wel benieuwd naar jullie belevenissen in Nederland...

Mijn nieuwe voornemen is trouwens om iedere week iets te schrijven, want het worden ook wel erg lange verhalen zo! Dus tot over één week!

Lieve groetjes uit Zuid-Afrika!

xxx Lusan

Bitterballen, poffertjes, stroopwafels, dropjes en jongens in Zuid-Afrika!

Lieve allemaal!

Hoe is het daar met jullie in Nederland? Goed de Carnaval doorgekomen?

Hier gaat het allemaal z'n gangetje. Vorige week maandag ben ik ingeschreven bij UWC (University of Western Cape) dus nu ben ik de eerste thuis die studeert aan de uni! De universiteit is trouwens best mooi. Toen ik op het terrein liep had ik het idee alsof ik op een universiteit in Amerika rondliep: rugbyvelden, studenten die rondliepen in kleding met het logo van de uni erop. Veel zal ik overigens niet te vinden zijn op de uni. Ik krijg supervisie vanuit de uni en heb toegang tot de bieb. Maar het idee om ingeschreven te staan is leuk!

Zoals echte meiden doen, moet er op z'n tijd ook geshopt worden, dus vorige week zaterdag zijn we met zes meiden bij Canal Walk (aan de rand van Kaapstad) gaan shoppen. Na een hele middag slenteren heb ik uiteindelijk twee korte broeken gekocht, waarvan eentje de volgende dag al meteen in gebruik genomen werd toen we naar het strand bij Waenhuiskrans Arniston waren. Erg mooi strand met heerlijk water om in te zwemmen. De grote golven zorgden ook nog eens voor veel waterpret. Na lekker uitgewaait te zijn die dag, kon ik de volgende dag weer fris aan de nieuwe stageweek beginnen. Die is overigens erg snel voorbij gegaan. De weken vliegen hier sowieso voorbij! Om jullie toch nog het idee te geven dat ik ook nog stage loop, zal ik wat foto's uploaden! Dan lijkt het toch nog alsof ik hier iets uitvoer.

Afgelopen weekend had ik een vol en voor mij tevens ook een zwaar programma. Vrijdagochtend nog gewoon stage tot half 1. 's MIddags hebben we met heel de groep meegeholpen met een sportdag van een basisschool. De belangrijkste spullen voor een sportdag: water, zeep en zeil. Het werd voor de kinderen dus glibberen en glijden wat voor ons leuk vermaak was. 's Avonds hadden we een optreden van onze coördinator. Gezellig met heel de groep gedanst en o.a. nog met een dronke vrouw die mij, hangend aan mijn nek, alle kanten van de danszaal laten zien. Om 1 uur was het optreden afgelopen en kwam voor mij het zwaarste gedeelte: uitgaan in Stellenbosch (dé studentenstad in Kaapstad en omstreken). We zijn naar een club geweest. We waren nog maar net binnen en we trokken al de aandacht van verschillende jongens. Aan het eind van de nacht was iedereen wel onderworpen aan een versierpoging met verschillende afloop... Ik zal jullie maar meteen geruststellen: bij mij is het goed afgelopen ;) Uiteindelijk was het half 6 voordat ik op bed lag in het hostel. Achteraf was de nacht minder zwaar dan gedacht en heel gezellig. Die zaterdag zijn we naar de Community Chest geweest. Dit is een soort festival waarin verschillende landen vertegenwoordigd zijn met eetkraampjes. Ook was er muziek. Zo heb ik toch een stukje Nederland gezien hier in Zuid-Afrika. Nooit gedacht dat ik hier poffertjes, kroketten, bitterballen, broodjes kaas, haring, rookworst, oliebollen, stroopwafels en drop tegen zou komen! Was best grappig om te zien, maar wel te proeven dat het niet de echte etenswaren zijn. Dan smaakt het in Nederland toch beter!

Vandaag was het meidendag: met 9 meiden naar Hermanus geweest. Dit is een stadje aan het strand waar in Juli t/m september walvissen te zien zijn. Helaas nu dus niet maar wel zeehondjes gezien. Ook waren er leuke souvenirskraampjes. Agnes heeft mij hier een super leuk armbandje cadeau gedaan, omdat ze mijn laptopsnoer leent (die van haar is al een paar weken kapot). Echt super lief van haar!

Zoas jullie lezen hoef ik me hier zeker niet te vervelen. Sterker nog: ik kom tijd tekort! Op naar de 5e week alweer!

Groetjes Lusan

Eerste stageweek + super weekend!

Ha allemaal!

Inmiddels is het vakantiegevoel wel een stuk minder geworden nu de stage echt is begonnen. Alhoewel... dit weekend werd qua vakantie toch wel het hoogtepunt bereikt tot nu toe! Maar om maar bij het begin van de week te beginnen.

Maandagmiddag ben ik samen met Agnes naar Village of Hope geweest. We hebben daar kennis gemaakt met de kinderen en de begeleiders. De 10 kinderen die daar verblijven, wonen daar totdat hun thuissituatie stabiel genoeg is. Deze middag stond in het teken van oriëntatie op het gebied van fysiotherapie. Dit in de vorm van het observeren van kinderen. Uiteindelijk zijn er twee kinderen die evt. in aanmerking zouden kunnen komen i.v.m. een ontwikkelingsachterstand. Dinsdag hebben we een bezoek gebracht aan Agapé. Dit is een school voor lichamelijk en/of geestelijk gehandicapte kinderen. Op deze school zijn geen fysiotherapeuten, maar wel een jongen van mijn leeftijd die oefeningen krijgt van therapeuten om met de kinderen te doen. Vanuit de school is er geen duidelijke vraag waarmee we hen kunnen helpen. Graag zouden wij de oefenschema's aan willen passen, maar het is de vraag of dit wat oplost op langere termijn. Dus ook op dit adres is het nog even kijken hoe en wat. De laatste stageplek, Huise Silwerjare (een ouderenhuis zoals ze dat hier noemen), hebben we op woensdag en vrijdag bezocht. In tegenstelling tot de andere adressen lagen hier documenten klaar van vorige studenten. Nu wisten wij precies wat zij hadden gedaan en waar wij mee verder konden. Naja dit klopt niet helemaal aangezien er in de periode tussen de vorige studenten en ons niets met de mensen is gedaan. We hebben een aantal mensen toegewezen gekregen die we fysiotherapie kunnen geven. Het belangrijkste doel is om de mensen uit de rolstoel te krijgen en weer te laten lopen. De meeste mensen hier hebben een hersenbloeding gehad en zitten sindsdien in een rolstoel. De meeste ouderen kunnen daar wel Engels, maar er was één man die dus totaal geen Engels kon, moeilijk te verstaan was i.v.m. een hersenbloeding en ook niet bepaald gemotiveerd was. Een hele opgave om bij hem een onderzoek te doen. Dat maakt de stage wel weer extra uitdagend! De donderdag had ik trouwens geen vrij, mochten jullie al zo'n vermoeden krijgen. Nee die stond in het teken van de tweede Afrikaanse les. Dit maal vooral gericht op de uitspraak. Voor de Brabanders onder jullie: mochten jullie ooit van plan zijn om Afrikaans te leren? Jullie zijn in het voordeel. Afrikaans heeft namelijk wat weg van Brabants. Donderdagavond was er ook een verjaardagsbraai van Carlijn. Zij werd 25 jaar. Erg gezellig. Op een gegeven moment zaten we met 6 vrouwen en 2 jongens voetbal te kijken. Het moet niet gekker worden! De avond erna was het pannenkoekenavond bij ons. De hele avond lekker pannenkoeken gebakken wat ook nog een hele opgave is: de pannen zijn niet bepaald de modernste. Qua uiterlijk zouden ze niet bepaald de schoonheidsprijs gewonnen hebben, maar daar smaakten ze niet minder door!

Ja en nu komt het: WEEKEND!

Zaterdagochtend vertrokken we met iedereen uit Grabouw naar Muizenberg. Dit is een bekend surfgebied in de buurt van Kaapstad. Hier had ik om 12:00 mijn eerste surfles. Een aantal mensen uit de groep hadden al eens eerder op een surfplank gestaan en die waarschuwden ons al dat we blij mochten zijn als we na de eerste les één keer erop konden staan. Het ging beter dan verwacht. De eerste keer ging precies zoals ik had verwacht: heel knullig proberen te gaan staan, maar niet eens tot staan komen. De tweede keer ging echter goed: ik stond! Welliswaar onwennig, maar ik stond!! De keren erna ging het steeds makkelijker.Er was een duidelijk verschil te zien in niveau: er was een groep die al vrij snel kon staan en een die na de les nog steeds niet hadden gestaan. Het mocht de pret niet drukken. Bovendien konden de mensen die het surfen hadden opgegeven mooie foto's maken (die komen nog). Na de les zijn we doorgereden naar Kaapstad waar we een hostel hadden gereserveerd, zodat we 's avonds uit konden gaan. Na heel wat rondjes gereden te hebben in Kaapstad, hadden we ons hostel gevonden en de spullen gedumpt. Vervolgens kwam het volgende punt: namelijk een eettentje zoeken voor 15 hongerige studenten. Tja daar heeft niet ieder restaurant plaats voor. Uiteindelijk is het een Mexicaan geworden. Na het eten was het plan om uit te gaan, maar dit heb ik overgeslagen aangezien ik erg moe was en hoofdpijn had doordat ik tijdens het surfen een plank tegen mijn hoofd aan had gekregen (niets ernstigs verder). Die zondag moesten we om 10 uur onze slaapplek verlaten. Daar stonden we dan in Kaapstad zonder plan. Het eerste plan was om ergens te gaan eten. Na het eten hebbenwe besloten om naar Cape Point te gaan. Het meest zuidelijkste punt van Zuid-Afrika. Eerst nog een bezoekje gebracht aan de supermarkt en benzinestation, zodat we goed voorbereid de lange autorit konden maken. De rit duurde uiteindelijk meer dan 3 uur (met wat tussenstops ertussen om foto's te maken). Zelf heb ik de hele rit gereden, zodat de rest nog kon bijkomen van het stapavontuurtje. Het was een hele mooie en leuke weg om te rijden door de bergen met een geweldig uitzicht! Toen we aankwamen bij het Table Mountain National Park, kwam ik erachter dat het uitzicht tijdens de rit niets was vergeleken met wat voor ons lag. Echt adembenemend en gewoon niet te beschrijven. Als ik het woord 'geweldig' zou gebruiken, zou ik de natuur daar tekort doen. Zo mooi dat het is! Er zijn ook heel wat foto's gemaakt daar. Rond kwart over 7 reden we het park uit. Onderweg nog een stop gemaakt om pinguïns te zien. Het was een lange dag, maar het was het zeker waard! Echt een superweekend gehad! Nu moe en voldaan slapen en op naar de volgende week!

Groetjes vanuit het ooohhhh zo mooie Zuid-Afrika!

Lusan