Ha allemaal!

Inmiddels is het vakantiegevoel wel een stuk minder geworden nu de stage echt is begonnen. Alhoewel... dit weekend werd qua vakantie toch wel het hoogtepunt bereikt tot nu toe! Maar om maar bij het begin van de week te beginnen.

Maandagmiddag ben ik samen met Agnes naar Village of Hope geweest. We hebben daar kennis gemaakt met de kinderen en de begeleiders. De 10 kinderen die daar verblijven, wonen daar totdat hun thuissituatie stabiel genoeg is. Deze middag stond in het teken van oriëntatie op het gebied van fysiotherapie. Dit in de vorm van het observeren van kinderen. Uiteindelijk zijn er twee kinderen die evt. in aanmerking zouden kunnen komen i.v.m. een ontwikkelingsachterstand. Dinsdag hebben we een bezoek gebracht aan Agapé. Dit is een school voor lichamelijk en/of geestelijk gehandicapte kinderen. Op deze school zijn geen fysiotherapeuten, maar wel een jongen van mijn leeftijd die oefeningen krijgt van therapeuten om met de kinderen te doen. Vanuit de school is er geen duidelijke vraag waarmee we hen kunnen helpen. Graag zouden wij de oefenschema's aan willen passen, maar het is de vraag of dit wat oplost op langere termijn. Dus ook op dit adres is het nog even kijken hoe en wat. De laatste stageplek, Huise Silwerjare (een ouderenhuis zoals ze dat hier noemen), hebben we op woensdag en vrijdag bezocht. In tegenstelling tot de andere adressen lagen hier documenten klaar van vorige studenten. Nu wisten wij precies wat zij hadden gedaan en waar wij mee verder konden. Naja dit klopt niet helemaal aangezien er in de periode tussen de vorige studenten en ons niets met de mensen is gedaan. We hebben een aantal mensen toegewezen gekregen die we fysiotherapie kunnen geven. Het belangrijkste doel is om de mensen uit de rolstoel te krijgen en weer te laten lopen. De meeste mensen hier hebben een hersenbloeding gehad en zitten sindsdien in een rolstoel. De meeste ouderen kunnen daar wel Engels, maar er was één man die dus totaal geen Engels kon, moeilijk te verstaan was i.v.m. een hersenbloeding en ook niet bepaald gemotiveerd was. Een hele opgave om bij hem een onderzoek te doen. Dat maakt de stage wel weer extra uitdagend! De donderdag had ik trouwens geen vrij, mochten jullie al zo'n vermoeden krijgen. Nee die stond in het teken van de tweede Afrikaanse les. Dit maal vooral gericht op de uitspraak. Voor de Brabanders onder jullie: mochten jullie ooit van plan zijn om Afrikaans te leren? Jullie zijn in het voordeel. Afrikaans heeft namelijk wat weg van Brabants. Donderdagavond was er ook een verjaardagsbraai van Carlijn. Zij werd 25 jaar. Erg gezellig. Op een gegeven moment zaten we met 6 vrouwen en 2 jongens voetbal te kijken. Het moet niet gekker worden! De avond erna was het pannenkoekenavond bij ons. De hele avond lekker pannenkoeken gebakken wat ook nog een hele opgave is: de pannen zijn niet bepaald de modernste. Qua uiterlijk zouden ze niet bepaald de schoonheidsprijs gewonnen hebben, maar daar smaakten ze niet minder door!

Ja en nu komt het: WEEKEND!

Zaterdagochtend vertrokken we met iedereen uit Grabouw naar Muizenberg. Dit is een bekend surfgebied in de buurt van Kaapstad. Hier had ik om 12:00 mijn eerste surfles. Een aantal mensen uit de groep hadden al eens eerder op een surfplank gestaan en die waarschuwden ons al dat we blij mochten zijn als we na de eerste les één keer erop konden staan. Het ging beter dan verwacht. De eerste keer ging precies zoals ik had verwacht: heel knullig proberen te gaan staan, maar niet eens tot staan komen. De tweede keer ging echter goed: ik stond! Welliswaar onwennig, maar ik stond!! De keren erna ging het steeds makkelijker.Er was een duidelijk verschil te zien in niveau: er was een groep die al vrij snel kon staan en een die na de les nog steeds niet hadden gestaan. Het mocht de pret niet drukken. Bovendien konden de mensen die het surfen hadden opgegeven mooie foto's maken (die komen nog). Na de les zijn we doorgereden naar Kaapstad waar we een hostel hadden gereserveerd, zodat we 's avonds uit konden gaan. Na heel wat rondjes gereden te hebben in Kaapstad, hadden we ons hostel gevonden en de spullen gedumpt. Vervolgens kwam het volgende punt: namelijk een eettentje zoeken voor 15 hongerige studenten. Tja daar heeft niet ieder restaurant plaats voor. Uiteindelijk is het een Mexicaan geworden. Na het eten was het plan om uit te gaan, maar dit heb ik overgeslagen aangezien ik erg moe was en hoofdpijn had doordat ik tijdens het surfen een plank tegen mijn hoofd aan had gekregen (niets ernstigs verder). Die zondag moesten we om 10 uur onze slaapplek verlaten. Daar stonden we dan in Kaapstad zonder plan. Het eerste plan was om ergens te gaan eten. Na het eten hebbenwe besloten om naar Cape Point te gaan. Het meest zuidelijkste punt van Zuid-Afrika. Eerst nog een bezoekje gebracht aan de supermarkt en benzinestation, zodat we goed voorbereid de lange autorit konden maken. De rit duurde uiteindelijk meer dan 3 uur (met wat tussenstops ertussen om foto's te maken). Zelf heb ik de hele rit gereden, zodat de rest nog kon bijkomen van het stapavontuurtje. Het was een hele mooie en leuke weg om te rijden door de bergen met een geweldig uitzicht! Toen we aankwamen bij het Table Mountain National Park, kwam ik erachter dat het uitzicht tijdens de rit niets was vergeleken met wat voor ons lag. Echt adembenemend en gewoon niet te beschrijven. Als ik het woord 'geweldig' zou gebruiken, zou ik de natuur daar tekort doen. Zo mooi dat het is! Er zijn ook heel wat foto's gemaakt daar. Rond kwart over 7 reden we het park uit. Onderweg nog een stop gemaakt om pinguïns te zien. Het was een lange dag, maar het was het zeker waard! Echt een superweekend gehad! Nu moe en voldaan slapen en op naar de volgende week!

Groetjes vanuit het ooohhhh zo mooie Zuid-Afrika!

Lusan