Hoi allemaal!

Zoals jullie genoten hebben van het mooie lenteweer in Nederland van de afgelopen week, heb ik genoten van de vakantie met iets minder mooi weer. Bij het schrijven van mijn vorige verhaal, was het nog maar de vraag of de geplande reis door zou gaan. Uiteindelijk is het een super midweekje geworden met wat aanpassingen in het plan. Ik heb heel wat meegemaakt die dagen dus dit zal een lang verhaal worden, maar zeker de moeite waard!

Om maar bij het begin te beginnen: maandag zijn we in de ochtend naar de autoverhuurder gereden om te kijken wat er mogelijk was met de auto. Aangezien ik en Agnes beiden geen creditkaart hebben, was het huren van een andere auto al uitgesloten. De andere optie was een keuring/check van onze huidige auto en als er geen bijzonderheden waren, mochten we met deze auto binnen een actieradius van 500km rijden. Na 1,5 uur gewacht te hebben, was onze auto gecheckt en gerepareerd (knipperlicht, remschijven, deurknopje) en mochten we onze route rijden tot Plettenberg bay. Bij voorbaat wisten wij al dat wij ons daar niet aan zouden houden (tenzij onze auto van te voren kuren zou vertonen), maar daar later meer over...

Vanuit de autoverhuurder in Bellville zijn we langs de kust richting het oosten gereden. Hier hebben we onze eerste stop in Betty's Bay gemaakt. Hier ligt een klein beschermd natuurpark waar Pinguïns leven. Echt een park is het niet, want de Pinguïns leven gewoon in het wild zonder hekken of iets. Alleen voor mensen is het afgesloten en die kunnen alleen op de houten wandelbruggen lopen, zodat de dieren ongestoord kunnen leven. Hele mooie dieren, maar de geur die ze hebben iets minder. Vanuit daar zijn we doorgereden naar Cape Agulhas. Dit is het meest zuidelijkste puntje van Afrika en tevens ook het punt waar de Indische en Atlantische oceaan bij elkaar komen. Maar voordat we daar tegen de avond aankwamen, hebben we nog een hele rit over verharde en onverharde wegen gemaakt. Vooraf wisten we niet dat onze route ook over een onverharde weg ging, aangezien we met onze chico (onze auto) niet over onverharde wegen mogen of maar met 30 km/h om steenslagschade te voorkomen. Uiteindelijk hebben we zeker 2 uur over deze onverharde weg gedaan. Het was wel een leuk gezicht onze chico met 30 km/h terwijl we geregeld een jeep voorbij zagen zoeven met wel 60km/h. Maar goed het was het zeker waard! Na Cape Agulhas zijn we doorgereden naar Swellendam waar we de nacht doorgebracht hebben bij een soort Bed zonder Breakfast. Zag er lekker ouderwets ingericht uit, maar prima geslapen.

De dinsdag zijn we doorgereden naar Mosselbaai (ons eerste punt op de route). Hier zijn we gaan sandboarden op de duinen. Eerst kregen we een korte uitleg over de verschillende boarden (soort snowboard en een belly board). Eerst gingen we zittend op de belly boarden (soort snowboard maar dan de helft ervan zonder bindingen waar je voeten in moeten) van een zandheuvel af. Toen iedereen geweest was, werd er geraced. Dus mijn board flink gewaxt om sneller te gaan en met resultaat: ik was als eerste beneden! Daarna mochten we op de snowboards. Het heeft inderdaad veel weg van snowboarden, behalve dat er vaak geen bochten gemaakt worden, omdat dit moeilijker is. Als laatste en meteen ook het leukste: de lange afdaling op de bellyboards op de buik. Lekker hard naar beneden suizen! Was zeker een leuke ervaring, maar geef mij toch maar liever de wintersport. Die miste ik op dat moment wel!Die nacht hebben we overnacht in Wilderness waar we de volgende dag een kano/wandeltocht door het nationale park gingen maken.

Toen we die woensdag bij het park aankwamen, stonden daar heel toevallig één van de andere studenten met haar vriend. Dus hebben we de tocht met z'n vieren gedaan. Eerst 40min. kanoën en proberen vogels te spotten (op een groepje watervogels na niet veel gezien) en daarna een klein uurtje lopen naar de watervallen. Ik ben gewend dat de watervallen het hoogtepunt moeten zijn. Nou in dit geval was de route er naartoe veel mooier dan de watervallen. Het gebied had iets weg van een tropisch regenwoud. Er hingen zelfs lianen! De watervallen waren minder mooi dan de rest van het gebied. Dit kwam omdat deze op ons kunstmatig overkwamen (of het echt zo is weet ik niet). De terugweg verliep hetzelfde als de heenweg op een klein kanowedstrijdje na. En natuurlijk met als winnaars Agnes en Lusan! Na het park hebben we onze tocht voortgezet richting het oosten, Knysna. In deze stad hebben we wat gedronken en rondgelopen. In het stadscentrum stonden ouderwetse machines aangedreven door water. Een erg grappig gezicht. Verder was er niet zoveel te beleven dus zijn we naar ongeveer 2 uurtjes verder gereden richting punt 5 van onze tour: Plettenberg Bay. Dit is denk ik toch wel het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien hier. Ons hostel daar was ook mooi en net als in het vorige hostel hadden we de hele kamer voor ons alleen! Heerlijk wat een luxe. Die avond hebben we ook meteen de dolfijnentour voor de volgende dag geboekt.

De dolfijnentour is echt een aanrader. Vooraf was ik me al een beetje zorgen aan het maken of we wel dolfijnen te zien kregen, omdat er bij de boeking nadrukkelijk bij werdgezegd dat het geen garantie is dat we daadwerkelijk dolfijnen te zien kregen. Tijdens de tour op een soort grote speedboat gaan de bemanningsleden op zoek naar dolfijnengroepen en is het altijd maar afwachten of ze die gevonden krijgen. Meestal wel trouwens. De tour was een groot succes. Al vrij snel was de boot omgeven door dolfijnen die soms de gekste sprongen maakten. Het geeft toch echt wel een kick om zo dicht bij die dieren te kunnen komen die geheel vrijwillig bij de boot blijven. Alsof dat al niet mooi genoeg was, verscheen er in de verte plots een walvis. Dit is op dit moment heel ongebruikelijk, omdat het helemaal niet het seizoen is voor deze dieren. Dit begin pas in Juni/Juli. Dus die hebben we ook nog mooi gezien naast de dolfijnen, pinguïns, meeuwen en zeehonden. Ik denk dat ik deze tour nog wel de mooiste ervaring vind tijdens deze week. Het spectaculairste gedeelte was nog wel de manier waarop de boot uit het water komt. Werd deze nog zorgvuldig en met goed vereiste timing ter water gelaten (met tractor vanuit de oplader afgeschoten in het water. De terugkeer was doodsimpel: hard op het strand afvaren en gewoon met de boot op het strand tot stilstand komen. Lekker makkelijk toch?! We hadden de middag eigenlijk nog vrij, omdat we besloten hadden een extra nachtje in Plettenberg door te brengen. We waren aan het twijfelen of we naar het strand gingen, of een horse safari gingen doen. Omdat het weer twijfelachtig was, hebben we het laatste gedaan. Die middag hebben we dus 2 uur op de paardenrug doorgebracht tussen de neushoorns, giraffen, zebra's, gnoe's, nijlpaarden, antilopes, etc. Het was wel weer heel leuk om sinds lange tijd weer op een paard te zitten. Enige nadeel was dat het dier niet vooruit te branden was. De ranger vertelde ook al dat het het meest luie paard van de stal is. Daar kan ik hem geen ongelijk in geven. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het is toch leuker om op een paard de dieren te zien dan in een auto. Zo ben je toch dichter bij de natuur en kun je ook dichter bij de dieren komen. Die ruiken namelijk ons niet, maar de paarden en dat schrikt ze niet af. 's Avonds hebben we in hetzelfde restaurant gegeten als de vorige dag en wat eet je als je bij de oceaan bent? Juist, vis!

Dan zijn we inmiddels al bij de laatste dag aangekomen en meteen ook de meest spectaculaire en letterlijke dieptepunt. Want waar staat Zuid-Afrika om bekend als het gaat om adrenaline? BUNGEE JUMPEN. En net zoals bij het abseilen dan maar meteen de hoogste bungee jump ter wereld vanaf een brug. Toen we ons ingeschreven hadden, kregen we meteen een harnas aan en liepen we richting de brug met 3 mannen. Bij de brug aangekomen werd na een korte uitleg wat opzwiepende muziek aangezet om alvast in de stemming te komen. Tijd om na te denken heb je niet, wanneer je daar staat vastgeketend en al. Dan is het gewoon 1, 2, 3 en voordat je er erg in hebt hang je al op de kop beneden. Van het zwaaien en de rebounds heb ik niets meegekregen. Had gedacht dat het met flinke krachten zou gaan, maar hier was niets van de voelen.

Het bungee jumpen was tevens ook een soort afsluiting van onze vakantie. Vanuit daar zijn we begonnen aan onze weg terug naar Grabouw van meer dan 500km. Tussendoor hebben we nog een stop gemaakt in Oudtshoorn. Deze stad wat meer in het binnenland gelegen staat bekend om de struisvogels. Hier hebben we een struisvogelboederij bezocht en een rondleiding gehad. Best wat interessante weetjes te weten gekomen over deze dieren en zelf ook nog op een struisvogel gezeten en op struisvogeleieren gestaan. Deze zijn zo sterk dat een volwassen man makkelijk met heel zijn gewicht op één ei kan staan. Zal ook wel moeten aangezien een volwassen struisvogel zo'n 120kg weegt en deze tijdens het broeden met dit gewicht op de eieren zit. De terugreis ging sneller dan gedacht en rond half 11 's avonds waren we weer terug in Grabouw. Home sweet home. Naja het voelde niet echt als thuiskomen. Thuiskomen is toch echt in Nederland. Dit begint ook al aardig op te schieten. Nog 96 dagen en ik ben weer in Nederland! Dan kan ik mijn avonturen met geuren en kleuren vertellen inclusief al mijn foto's wat er nu toch ook al meer en meer worden!

Als ik terugkijk op deze roadtrip, is het weer een bevestiging dat Zuid-Afrika veel te bieden heeft wat betrefd natuur. Achter iedere berg was het weer een verrassing wat voor mooi landschap er achter vandaan zou komen. Daarnaast heeft het ook wel veel om niet precies te plannen wanneer je waar bent en waar overnacht, maar het per dag te bekijken. Ook al snap ik goed dat wij dat thuis nooit gedaan hebben met drie van zo'n schatjes op de achterbank! Die hebben wij gelukkig nog niet, dus wie weet komt er nog wel een vervolg op deze roadtrip...

xx Lusan