Introductie

Lieve allemaal!

Mijn vorige verhaal eindigde met de introductieweek in het vooruitzicht. Inmiddels is deze achter de rug en begint vandaag mijn eerste stagedag! Ik zal jullie eerst even bijpraten over de intro.

Maandag ging de introductie van start op de Elgin Learning Foundation( ELF). Dit is de school waarwe staan ingeschreven gedurende het project en van waaruit de projecten ook lopen. Er werd een presentatie gegeven over de ELF en we kregen een rondleiding over het terrein. Dinsdag heb ik mijn eerste Zuid-Afrikaanse les gehad. Wat mij opviel is dat wij Nederlanders onze taal veel te moeilijk moeten maken. Toch ga ik zelf erg moeilijk denken tijdens de lessen Afrikaans. Het is wel een erg grappig taaltje om te horen. Bijv. 'wij gaan boodschappen doen' is 'Ons gaan inkopies doen'. Ik heb nog een paar lessen te gaan, dus wie weet over een tijdje een stukje in het Afrikaans. Die avond zijn we naar Rose & Bull geweest, de lokale cocktailbar. Cocktails zijn hier niet duur. Met 14 studenten hadden we een rekening van omgerekend 44 euro. En reken maar dat studenten het echt niet bij één drankje houden! Woensdag stond in het teken van de projecten. Die dag was een drukke dag aangezien we nu 4 projecten hebben. In eerste instantie zouden we 3 projecten hebben, maar Agnes en ik hebben onze hulp aangeboden bij de revalidatie van een kindje met polio. De projecten waren erg indrukwekkend. 's Ochtends om half 9 zijn we naar Kabouterland gegaan. Een basisschooltje voor de armere bevolking. Op deze school zit het kindje met polio. Om 10 uur zijn we naar Village of Hope gereden. Dit is een project opgezet door twee Britten. De vraag was of wij wilden kijken of en zo ja in welke mate fysiotherapie nodig is voor de kinderen. De kinderen die hier zitten, komen uit probleemgezinnen. Ze verblijven bij Village of Hope totdat de gezinssituatie stabiel genoeg is. Om half 11 stond het volgende project alweer op de planning: Agapé. DIt is een school met 5 locaties. Wij komen te werken op locatie 4. DIt is nog een vrij nieuw gebouw. De kinderen die hier zitten zijn allemaal lichamelijk en/of geestelijk gehandicapt. Het overviel mij erg toen we de school binnenstapte en de kinderen op ons afgestormd kwamen. Allemaal wilden ze ons aanraken. Het voelde alsof we een bezienswaardigheid waren. Er werkt een soort activiteitenbegeleider die oefeningen krijgt van therapeuten van buitenaf. Echter worden de behandelingen nauwelijks bijgesteld, waardoor de kinderen al verder zijn in hun ontwikkeling of dat de oefeningen juist te moeilijk voor ze zijn. Dit project zal ons hoofdproject worden. Het laatste adres bezochten we om 2 uur: Huise Silwerjare. Dit is een verzorgingshuis. Er lagen gelukkig veel documenten klaar van de vorige studenten, zodat we weten waar we moeten beginnen. Wat mij opviel was dat er o.a. een man was die net 40 was geworden. Donderdag vond weer plaats op de ELF. Iedereen kon zijn ervaringen over de projecten delen. Mij is opgevallen dat de mensen op de locaties heel dankbaar zijn en graag tijd voor je vrij maken. Of dit ook allemaal mogelijk is, is nog de vraag. Maar bereidwillig zijn ze in ieder geval wel. Vrijdag zijn we met een tourbus naar Kaapstad gereden. We hebben het museum van de apartheid bezocht. Ik zag erg veel overeenkomsten met de 2e Wereldoorlog. Bijv. de gescheiden ingangen voor zwarten en blanken, het verdrijven van zwarten naar speciale wijken en het meest opvallende vond ik nog de bankjes in parken met de tekst 'slegs blankes'. Nu ik dit weet, is mijn respect voor de zwarte bevolking hier gegroeid: wat de blanken hier gedaan hebben en nu geen haat koesteren?! RESPECT! We zijn ook nog langs het WK voetbalstadion gereden van Kaapstad. Verder zijn we nog een stukje door de townships gereden en daar gegeten. Het eten bestond uit eenenorme schaal met vlees, soort aardappelpuree en een soort salade van rode saus met groenten.

Die avond zijn we naar het kampterrein vertrokken. De avond verliep rustig met spelletjes en gezellig wat drinken. Het was zo gezellig dat ik met een klein groepje tot 3u ben blijven zitten. Hiervoor heb ik wel de rest van het kamp moeten boeten. Zaterdag was er een autorace. Naja race: het was een soort speurtocht waarbij je met de auto naar verschillende plekken moest rijden om vervolgens op locatie de vragen de beantwoorden. Die middag bestond uit relaxen aan een plas met de mogelijkheid om van een kabelbaan over het meer te gaan. Natuurlijk wil ik dat ook proberen en het liefst halverwege laten vallen in het water. Helaas moest ik eerst met tuigje om proberen. De tweede keer mocht ik me wel laten vallen en dat was heerlijk in het water! Voor het avondeten hebben mochten de liefhebbers op de aanhanger een rondritje maken met de eigenaar van het kampterrein. Het leek wel een soort safari, maar dan zonder dieren. 's Avonds hadden we djembé les (dit zijn Afrikaanse trommels). Zoals ik al eerder had gezegd, moest ik boeten voor mijn late avond dus viel ik zelfs in slaap op de djembé. Na de les dus meteen gaan slapen. Zondag was de leukste dag. Eigenlijk zouden we gaan waterskieën, maar omdat de groep te groot was om iedereen in 1 uurtje te laten skieën werd het snake waven. DIt was een soort bankje achter een speedboot. Erg gaaf! 's middags was het kamp voorbij en heb ik met een gedeelte van de groep nog nagenoten bij de plas in het zonnetje.

Dit was in een vogelvlucht de week. Zou zo nog veel meer kunnen vertellen, maar dan worden het wel erg lange verhalen voor jullie! Aankomende week staat dus in het thema van onderzoeken wat we kunnen betekenen op de projecten. Ben benieuwd. Vanmiddag gaan we naar Village op Hope toe. Tja nu moet ik er toch aan gaan geloven: ik moet nu toch aan het werk!

Het is hier erg leuk om jullie reacties te lezen!

Baie dankie voor hulle reacties op my blog! (Heel erg bedankt voor jullie reacties op mijn blog!)

Tata (doei)

Lusan

Eerste Zuid-Afrikaanse dagen/nachten

Hey achterblijvers in het koude Nederland!

Bedankt voor de leuke reacties tot nu toe! Voor mij ook weer een teken dat jullie nog niet zijn vastgevroren! Wij houden hier het weer in Nederland goed in de gaten op buienradar.nl. Moeilijk voor te stellen dat jullie in de sneeuw zitten met dubbele cijfers onder het vriespunt. Hier komen wij bijna zwetend ons bed uit met temperaturen boven de 30 graden.

Mijn vorige bericht kwam uit Turkije. Inmiddels ben ik sinds vrijdag in Zuid-Afrika. Rond 14:15 landde het vliegtuig in Kaapstad. Vanuit het vliegtuig zag Kaapstad er echt adembenemend uit met de tafelberg en de mooie stranden. Eén van die stranden heb ik inmiddels ook al van dichtbij gezien en gevoeld. Afgelopen zaterdag zijn we met alle studenten in Grabouw naar Gordon's Baai gegaan. Heerlijk op het strand gelegen om van die Hollandse kleur af te komen (er is al een klein beginnetje gemaakt!) en af en toe afkoeling zoeken in de zee. Dat was overigens een echte afkoeling want het water was zelfs koud. Als je er eenmaal even in zat was het wel uit te houden, maar niet echt lekker om in te zwemmen. 's avonds heeft Paddy (de supervisor van Grabouw) een Braai georganiseerd. Deze had hij speciaal voor Agnes en mij verzet van vrijdag naar zaterdag, zodat wij konden bijkomen van de reis.

De Braai was heel gezellig. Alle studenten van Grabouw waren bij Paddy en zijn familie thuis. De mensen daar zijn echt heel gastvrij en spontaan. Ik kwam al vrij snel met de moeder van Paddy aan de praat en zij pakte al snel een fotoalbum tevoorschijn. De mensen daar zijn ook oprecht geïnteresseerd in je. Paddy had zich goed uitgesloofd in de keuken en het eten was ook snel op. Na het eten werd er nog gedanst, gezongen, gepraat en gespeeld met de kinderen. Ook de kinderen waren erg nieuwschierig en open. Dacht even te kunnen spelen met ze, maar dat werd al gauw meer dan één uur. Die hebben energie! Ze houden niet op totdat je zelf stopt en dan nog willen ze doorgaan en blijven ze vragen. Wat ze vooral leuk vonden was om op je nek te zitten of aan armen en benen rondgedraait te worden. Wat ik heb gemerkt tijdens deze avond is dat de mensen hier ieder weekend een feestje hebben met de familie. Wanneer er geen reden is voor een feestje, dan verzinnen ze die wel. Het familiegevoel is hier ook echt belangrijk. Deze dag heb ik overigens ook mijn eerste autoritje gemaakt achter het stuur. Naja de eerste keer voelde het meer als een rijles. Even wennen hoor dat het stuur aan de andere kant zit. Dan raak je gedesoriënteerd in de auto. Het links rijden valt wel mee. Maar inmiddels zijn we één dag later en oefening baart kunst. Alleen is het rekening houden met de auto. Dat is niet de nieuwste: startproblemen, stoelen moeilijk te verzetten, handrem stroef, remlicht kapot, hoog toerental bij wegrijden. Noem maar op en het mankeert aan de auto. Tocht heeft het ook wel wat avontuurlijks. Wat verder ook opvalt aan de Zuid-Afrikaanse wegen zijn de vele stopborden. Op bijna iedere kruising hebben alle vier de richtingen een stopbord. Dan is het onderling uitzoeken wie als eerste gaat. Het is de bedoeling degene die het eerste aan komt rijden, maar vaakt geldt het recht van de sterkste. Dat zijn wij dus niet!

Vandaag zijn we naar Apple Creek gegaan. Naar twee huisjes waar andere studenten wonen. Ze wonen echt heel mooi: bij een meertje tussen de fruitbomen. Echter zijn de huisjes wat minder luxe dan die waar ik in woon. De kamers zijn kleiner en het belangrijkste verschil: ze hebben géén internet (en wij wel!!!). Hierop zijn de andere studenten ook erg jaloers en terecht, want wij kunnen veel mailen, reisverhalen maken en skypen. Vanavond waren de andere studenten bij ons geweest om o.a. te internetten. Al snel leek het hier wel een internetcafé: iedereen met een laptop op schoot. Toch is het hebben van internet niet altijd leuk: 's ochtends is het eerste wat iedereen doet de laptop pakken. Ik vind het dan ook wel wat hebben om geen internet te hebben en meer spelletjes te doen.

Het idee was om vandaag te gaan uiteten bij een cocktailbar in het dorp. Helaas ondervonden wij de katholieke invloed: de cocktailbar was dicht. Dus het werd helaas de Kentucky Fried Chicken. Persoonlijk niet mij favoriet, maar als je om 21:00 nog niets gegeten hebt dan smaakt zelfs dat! Wat ook opviel was dat de supermarkten wel gewoon open zijn tot 14:00, maar er geen drank wordt verkocht. Deze staat wel gewoon in de schappen, maar er hangt een briefje bij dat er op zondag geen drank wordt verkocht. Dus in plaats van aan de wijn en het bier zaten we vanavond gewoon aan het fris.

Tot nu toe voelt het meer aan als vakantie en kan ik me nog moeilijk voorstellen dat ik hier stage ga lopen. Iedereen heeft dat gevoel hier wel. Maar morgen wordt al een start gemaakt: introductie op de hogeschool in Grabouw. We krijgen wat algemene informatie over het project en er is aparte kennismaking met de projecten waar iedereen aan gaat deelnemen. Verder krijgen we deze week o.a. een cursus Zuid-Afrikaans en we gaan vrijdag het apartheidsmuseum in Kaapstad bezoeken. Volgend weekend staat in het thema van het introductiekamp. Dit is nog één grote verrassing. Wordt vervolgd dus....

Groetjes Lusan

P.S. Mijn kamertje heb ik vandaag ook verder ingericht (zie foto's).

Turkse 5sterrennacht

Ha thuisblijvers!

Hier mijn eerste verhaal vanuit het buitenland. Wel van een iets andere plaats dan verwacht, namelijk Turkije. Eigenlijk zouden we nu in Zuid-Afrika zijn, maar de reis is toch nog anders gegaan dan verwacht.

Om maar bij het begin te beginnen: De autorit vanuit Venray naar Düsseldorf verliep helemaal volgens plan (op een gemiste afslag na). Bij het inchecken kregen we al te horen dat we rekening moesten houden met minimaal 1 uur vertraging. De overstap zou krap worden, omdat we volgens het reisschema 2 uur overstaptijd hadden, waarvan nu nog maar 1 uurtje over zou blijven. Nadat Agnes en ik nog wat gedronken hadden op het vliegveld met onze familie, hebben we rond 17:30 afscheid genomen enrichting douane gegaan. Ik zag er niet terroristisch genoeg uit, dus mocht gewoon doorlopen.

Bij de ingang van de gate aangekomen werd ons gezegd dat alle vluchten in Istanbul zelf 3 tot 4 uur vertraging hebben door sneeuwval. Dat zou voor ons gunstig zijn, omdat onze vlucht maar 1 uur vertraging zou hebben. Inderdaad zou hebben. We keken vol spanning naar het informatiebord wachtende op het beroemde groene bolletje voor de boarding. Rond 19:00 was het dan zover (dachten we). Het groene bolletje verscheen en er werd omgeroepen dat de boarding was begonnen. Na nog geen minuut was deze alweer gestopt zonder dat er ook maar iemand aan boord was gegaan. Helaas.De tijd tikte verder en daarmee ook de kans dat we onze overstap zouden halen. Uiteindelijk zaten we om 20:30 in het vliegtuig en zijn we om 21:00 opgestegen. Aangezien het mijn eerste vlucht was, was dit al een attractie op zich. Vond deze wel wat weg heben van de Space Mountain in Disneyland Parijs. Eenmaal in de lucht is de reis nog verbazingwekkend snel gegaan: om 01:00 lokale tijd stapte we uit het vliegtuig. We snelden ons naar de overstapbalie waar we vervolgens te horen kregen dat onze eigenlijke vlucht wel op tijd was gegaan (23:45) en de eerstvolgende mogelijkheid de volgende dag was ook om 23:45. We moesten ons melden bij de hotelbalie van Turkish Airlines (waar natuurlijk een hele rij stond met gestrande reizigers). Na lang wachten, zaten we om 04:00 in de bus om naar een hotel gebracht te worden. We hadden gedacht dat het een kort busreisje zou worden, maar na ongeveer 1 uur stopte de bus bij het hotel. Maar goed dan heb je ook wat: 5 sterrenhotel met ontbijt en lunch! Nog nooit in een hotel geslapen en dan meteen 5 sterren. Om 05:15 lagen we dan eindelijk in bed. Het was me een dagje wel zeg!

Inmiddels is het hier bijna3 uur. We zijn om 12:15 opgestaan en aangeschoven aan de 3 gangenlunch. Het is nu wachten op de bus van 18:30 die ons naar het vliegveld brengt. Gelukkig hebben we hier internet en mogen we tot 18:00 op onze kamer blijven.

Denkik de kou in Nederland te ontvluchten, dan valt er in Istanbul sneeuw en vriest het. Maar we hebben een goed vooruitzicht voor morgen. Om 12:55 (11:55 Nederlandse tijd) landen we (als het goed is) in Kaapstad.

South Africa here we come!

Nog 1 week...

Vandaag precies over 1 week heb ik mijn eerste stappen op Zuid-Afrikaanse bodem gezet en ben ik waarschijnlijk al bij mijn huisje aangekomen.

Volgende week woensdag om 17:30 vlieg ik samen met Agnes vanuit Düsseldorf naar Istanbul. Hier komen we om 21:45 (20:45 Nederlandse tijd) aan. Dan hebben we 2 uurtjes om onze benen te strekken. Om 23:45 lokale tijd vertrekt het vliegtuig voor een lange vlucht van 13 uur en 5 minuten (ja 5 hele minuten!!) over Afrika om vervolgens om 12:55 (11:55 Nederlandse tijd) te landenin Kaapstad. Dit is in ieder geval de geplande vlucht. We vliegen met Turkisch Airlines dus wie weet maken we nog een onverwachte (nood)landing... Alleen de vlucht is voor mij al een nieuwervaring aangezien ik één van de zeldzame Nederlanders ben die op 21 jarige leeftijd nog nooit gevlogen heeft.

Op het vliegveld worden we opgewacht door de lokale projectleiders die ons naar onze woning voor de komende 5 maanden brengen. Dit zal een rit van ongeveer 1 uur zijn naar Grabouw. De twee studenten (Angelique en Marijn) waarmee we het huis delen zijn al een dag eerder aangkomen.

Globaal is al bekend wat de eerste week op het programma staat. 3 februari is er een welkomsbraai (soort barbeque) bij een van de projectleiders voor alle deelnemers van het Theewaterskloofproject. Dit is een Zuid-Afrikaanse traditie. Op 6 februari is er een introductiekamp om elkaar en de Zuid-Afrikaanse cultuur beter te leren kennen. Dit is alles wat ik tot nu toe weet: erg globaal dus. Dit schijnt overeen te komen met de Zuid-Afrikaanse mentaliteit: alles op z'n tijd, Hierdoor weet ik ook nog niet wat de 3 projecten waar ik samen met Agnes vanuit de opleiding fysiotherapie aan meedoen inhouden. Alleen dat het een weeshuis, verpleeghuis en school is. Ons is gezegd dat dit in Zuid-Afrika pas duidelijk wordt wat er van ons verwacht wordt. Voor mij zal dit erg wennen zijn.

Terwijl ik dit verhaal aan hettypen ben, besef ik nog maar half dat over 1 week dit ookwerkelijkheid is. Ik denk dat dit besef pas in het vliegtuig komt. Misschien denk ik dan wel: 'Ik ga naar Zuid-Afrika! Help waar ben ik aan begonnen!!' Nee grapje, zo erg is het niet. Ik kijk erg uit naar het avontuur en ben benieuwd naar wat ik daar zal aantreffen qua natuur, cultuur, stageplek etc. Mijn lijstje met dingen die ik wil doen wordt steeds groter. Denk dat die 5 maanden voorbij vliegen.

Maar voordat het zover is rest nog één ding: koffer inpakken. Jippie wat ben ik blij als dat achter de rug is. Stiekem gaat daar nog best veel tijd in zitten.

En natuurlijk nog afscheid nemen van iedereen en het heerlijke Hollandse weer!

Groetjes Lusan

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lusan